Vakmanschapsbehandeling, zoals gekenmerkt door de American Art Therapy Association, is het herstellende gebruik van het maken van vakmanschap, binnen een deskundige relatie, door individuen die ziekte, letsel of moeilijkheden hebben ondervonden die hebben geleid tot verschuivende niveaus van gebrokenheid in hun leven. Vakmanschapbehandeling is nuttig voor personen die op zoek zijn naar zelfbewustzijn door vakmanschap te maken en na te denken over hun fijne kunst en de weg naar het maken van vakmanschap. Door middel van vakmanschap behandeling wordt een uitgebreide aandacht voor het zelf gecreëerd. Het zelf dat ontstaat door de productie van vakmanschap in de behandeling van vakmanschap wordt opgewaardeerd en tot rust gebracht, waardoor iemand in staat wordt gesteld zich aan te passen aan moeilijkheden, stress en letsel. De leercyclus wordt gevorderd door het maken van vakmanschap en geluk met betrekking tot vakmanschap maken vergroot de aandacht, intellectuele capaciteiten en kenmerkt de verkwikkende geneugten van het maken van vakmanschap.

De American Art Therapy Association ontwikkelt principes voor training, moraal en praktijk van vakmanschap. Vrijwilligersbesturen die zijn samengesteld uit individuen en verschillende specialisten in het veld, werken effectief aan administratieve kwesties op openbaar en staatsniveau, klinische kwesties en deskundige gang van zaken. De toewijding van de Vereniging om door te gaan met scholing en examen komt tot uiting door haar jaarlijkse openbare bijeenkomst, distributies, de limiet voor afstandsonderwijs die wordt ontwikkeld en openbare eerbewijzen die grootsheid waarnemen op het gebied van vakmanschapbehandeling.

Sinds het begin is visuele articulatie gebruikt om te herstellen, maar vakmanschap werd pas in de jaren veertig als een onmiskenbare roeping beschouwd. In de twintigste eeuw bleken therapeuten zich in de loop van de twintigste eeuw steeds meer te laten inspireren door het kunstwerk dat hun patiënten met disfunctioneel gedrag maakten. Bovendien ontdekten de instructeurs dat de articulaties van jongeren een weerspiegeling waren van vormende, enthousiaste en intellectuele ontwikkeling. Gemaakt door tal van hedendaagse ambachtslieden uit die tijd, gebruikten zowel ruwe als kinderachtige stijlen om mentale standpunten en airs te communiceren